این روزا هیچی جز آرامبخش برام آرام بخش نیس!
چند روزیه حسابی بهم ریخته ام اونقدر عصبی ام که حوصله هیچی و هیشکی رو ندارم فقط دلم میخواد بخوابم و زود زمان بگذره اصلا حوصله حرف زدن ندارم از اینکه نمیتونم یک شب بی درد بدون قرص بخوابم ناراحتم از اینکه نمیتونم اونی که میخوام باشم ناراحتم از خودخواهی اطرافیانم ناراحتم این روزا اصلا حال وهوای خوبی ندارم حتی با مهربونی ومحبت هم عصبانی میشم.از خودم ،از بقیه ،از خانواده،از زندگی از همه چیز و همه کس!نمیدونم چطور میتونم خودم آروم کنم نه با نماز نه با قرآن نه با موسیقی باهیچ چیز انگار اروم نمیشم جز قرص آرامبخش!
کلی بیخود وبی جهت تو شبکه های اجتماعی میچرخم تا شاید حواسم پرت بشه و آروم بشم و وقت بگذره ولی بی فایدس...
امروز بعد از چندین سال برف اومد خیلی کم حدود ۱ ساعت بازم خداروشکر...ولی حتی برای برف هم ذوق ندارم چون فقط از پشت شیشه پنجره میبنمش مث صفحه شیشه ای تلوزیون!
تو این حال و هواهام خیلیابه مرگ فکر میکنن .خودمم قبلا فکر میکردم اما من به نیستی مطلق فک میکنم به اینکه ای کاش اصلا وجود نداشتم و یا ای کاش زندگی دیگری در قیامت نداشتیم و بعد مرگ همه چیز تموم میشد.ولی نمیشه...
پ.ن:کاش این روزای بد زودتر تموم شن.
